Week 25 - Het laatste uur
Thema:
Jezus laat niets anders zien dan dat God liefde is. Jezus is zelf de eeuwige liefde. En toch hangt Hij nu aan het kruis. Mensen kunnen elkaar dood wensen.
Wat ik vraag:
dat ik mij niet onttrek
aan het zien van de ellende van Jezus,
en van zovelen met Hem;
dat ik mijn eigen onvrijheid durf zien
even helder als die van de omstanders;
dat Hij mijn hart peilt,
vanaf zijn kruis.
Ik plaats mijzelf voor God die met liefde naar mij kijkt en een hand op mijn schouder houdt terwijl ik met deze zware thema bid.
Muziek: Stabat Mater: Lament. Karl Jenkins
Lament:
Feeling all the grief and sorrow
We live life with shadows in our hearts and minds,
with tears that wait to fall when sorrow in the world
is more than we can truly bear.
We hear the cries of children,
we see death cast shadows on their hearts and minds,
as mothers in their grief stand crying,
weeping, weeping, crying, crying,
weeping, weeping for this world.
On our bed of thorns such sorrow must surely end,
our tears can wash away the sins of the world,
no more crying, weeping, weeping,
crying, crying, weeping, weeping in this world, this world.
Weeklacht:
Overladen met leed en zorgen
Leven wij het leven met schaduwen in hart en geest,
met tranen die wachten om te vallen wanneer het verdriet
in de wereld groter is dan we kunnen dragen.
We horen het geschrei van kinderen,
we zien de dood schaduwen op hun hart en geest werpen,
terwijl moeders in hun verdriet huilen,
wenen, wenen, huilen, huilen,
wenen, wenen om deze wereld.
Op ons bed van doornen zal zulk verdriet stellig eindigen,
onze tranen kunnen de zonden van de wereld wegwassen,
geen schreien meer, wenen, wenen,
schreien, schreien, wenen, wenen in deze wereld, deze wereld.
Erbij blijven terwijl iemand lijdt is heel zwaar. Toch probeer ik nu bij Jezus te blijven. Zijn vrienden hebben Hem verlaten. De mensen om Hem heen willen dat Hij sterft. Hij heeft pijn en ademen gaat steeds moeilijker. Geen wonder dat Hij zich niet alleen door mensen verlaten voelt, maar ook door God, zijn Vader. Ik blijf bij Hem.
Mattheüs 27, 39-44
39De voorbijgangers keken hoofdschuddend toe en dreven de spot met Hem: 40‘Jij was toch de man die de tempel kon afbreken en in drie dagen weer opbouwen? Als Je de Zoon van God bent, red jezelf dan en kom van dat kruis af!’ 41Ook de hogepriesters, de schriftgeleerden en de oudsten maakten zulke spottende opmerkingen: 42‘Anderen heeft Hij gered, maar zichzelf redden kan Hij niet. Hij is toch koning van Israël? Laat Hij dan nu van het kruis afkomen, dan zullen we in Hem geloven. 43Hij heeft zijn vertrouwen in God gesteld, laat die Hem nu dan redden, als Hij Hem tenminste goedgezind is. Hij heeft immers gezegd: “Ik ben de Zoon van God.”’ 44Precies zo beschimpten Hem de misdadigers die samen met Hem gekruisigd waren.
Ik kijk naar de mensen en ik hoor wat ze zeggen. Ik kijk naar Jezus. Hij had ons allemaal een nieuwe gebod gegeven: heb elkaar lief: help elkaar, red elkaar, steun elkaar. God liefhebben en medemensen liefhebben vallen samen. Ik sta stil bij wat het met Jezus doet om naar de mensen te luisteren die Hem honen. Hun harten gesloten voor Gods liefde: gesloten voor de mogelijkheid een medemens uit zijn ellende te kunnen redden.
Ik denk aan de woorden van Jezus terwijl Hij sterft: “Vader, vergeef ze want ze weten niet wat ze doen”. Wonderlijke woorden! Het licht van Liefde.
Uit het dagboek van Etty Hillesum:
Ik zal je helpen God, dat je het niet in mij begeeft,
maar ik kan van tevoren nergens voor instaan.
Maar dit éne wordt me steeds duidelijker:
dat jij ons niet kunt helpen,
maar dat wij jou moeten helpen
en door dat laatste helpen wij onszelf.
En dit is het enige,
wat we in deze tijd kunnen redden
en ook het enige, waar het op aankomt:
een stukje van jou in onszelf, God.
En misschien kunnen we ook er aan meewerken
jou op te graven
in de geteisterde harten van anderen.
Wat doen deze woorden met mij?
Muziek: Stabat Mater: Lament. Karl Jenkins